خودرو استون مارتین Lagonda اتوماتیک سال 2016

لاگوندا با تأسیس در سال 1906 میلادی، اعتبار خود را در دهه‌های 1920 و 1930 به دست آورد؛ به عنوان خودرویی سریع، اسپرت تورینگ و دو سرنشینه با پیشرانه‌های چهار سیلندر و بعدها پیشرانه‌های شش سیلندری که حجم آن‌ها تا 4.5 لیتر می‌رسید. اگر چه در سال 1935 لاگوندا موفق به پیروزی در مسابقات 24 ساعته‌ی لمانز (LeMans) شد اما این پیروزی برای جلوگیری از ورشکستگی کمپانی کافی نبود. مالکیت لاگوندا به دست «اَلن گود» (Alan Good) افتاد و او با همکاری «والتن اُون بنتلی» (W. O. Bentley) ، مالک کمپانی لوکس بنتلی، یک شاسی جدید و پیشرانه‌ی 4.5 لیتری V-12 را در سال 1938 رونمایی کرد.

بعد از جنگ جهانی دوم، بنتلی یک خودروی جدید کوچکتر با پیشرانه‌ی 2.6 لیتری شش سیلندر طراحی کرد اما سهمیه‌بندی فولاد در بعد از جنگ به این کمپانی اجازه نداد تا به ایده‌ی خود جامه‌ی عمل بپوشاند و لاگوندا به یک صنعتگر به نام «دیوید براون» (David Brown) فروخته و بعدها در سال 1948 با شرکت انگلیسی استون مارتین ادغام شد. تحت مالکیت براون، 800 لاگوندا بین سال‌های 1949 و 1958 به فروش رسیدند اما استفاده از نام لاگوندا برای اولین بار در سال 1961 و بر روی مدل سدان راپید 4.0 لیتری اتفاق افتاد.

با فروش دوباره‌ی کمپانی در سال 1972، استون مارتین لاگوندا دوباره کار خود را از سال 1975 آغاز کرد و اولین مدل را در سال 1979 رونمایی کرده و 631 خودرو از آن به فروش رساند که تا قبل از پایان تولید در سال 1990، کشورهای عربی ثروتمند از خریداران اصلی این خودرو بودند. لاگوندای تراف در حقیقت نسل بعدی این خودرو است که بعد از چندین سال دوباره برای بازاری خاص به فروش می‌رسد.